Aκροστοιχίδα

Τ          σύγκρουση μεΤωπική του κρίμα και του πρίμα
            του οριζόντιου Τίποτε και του καθέτου Τώρα


Ε        που ελεεί, εγκυμονεί, ερείδεται κι εκπίπτει
          στο


Λ      που μοιάζει πιο λιωμένο κι από χυμένο άγριο μέλι
         ή από το ηττημένο "θέλει"


Ο     πιο στρογγυλό αυτό ενίοτε, βεβαίως, γιατί η στρογγυλάδα 
       του κανέναν πια δε μέλει,
        αφού κι αυτό στο


Σ     θα τελειώσει, που είναι σα μια νύξη
       που πια δε θα ανοίξει
       ούτε θα θίξει
       γιατί και πώς το τέλος
       τού έπρεπε να ορίσει.