Τ σύγκρουση μεΤωπική του κρίμα και του πρίμα
του οριζόντιου Τίποτε και του καθέτου Τώρα
Ε που ελεεί, εγκυμονεί, ερείδεται κι εκπίπτει
στο
Λ που μοιάζει πιο λιωμένο κι από χυμένο άγριο μέλι
ή από το ηττημένο "θέλει"
Ο πιο στρογγυλό αυτό ενίοτε, βεβαίως, γιατί η στρογγυλάδα
του κανέναν πια δε μέλει,
αφού κι αυτό στο
Σ θα τελειώσει, που είναι σα μια νύξη
που πια δε θα ανοίξει
ούτε θα θίξει
γιατί και πώς το τέλος
τού έπρεπε να ορίσει.
